Kemur ekki...

Á óvart, alls ekki.  Allt við bankakerfið á Íslandi virðist vera dýrara en í nágrannalöndunum, svo ekki sé nú farið víðar um í veröldinni. 

Blogga kannski meira um þetta síðar.  Var nefnilega að lesa yfir gömul viðtöl við forráðamenn banka hér á landi, sem þeir eru kannski búnir að gleyma, allavega virðist svo vera þegar maður skoðar vexti bankanna.

Greiðslukortagjöld í EFTA-ríkjum hærri en í Evrópusambandslöndunum

Ég las...

Minningargrein föður, um dóttur sína, sem látist hafði á LSH í kjölfar fíkniefnaneyslu.  Nöturleg lífsreynsla sem þar er lýst en, því miður, langt frá því að vera einsdæmi að foreldrar lendi í þessum ömurlegu aðstæðum, að horfa á eftir börnum sínum í dauðann föngnum í viðjum fíknarinnar.  Í þessari ítarlegu minningargrein fjallar faðirinn um hluta þess heims, sem ungmenni þessa lands, mörg hver, þurfa að glíma við:

"Á Íslandi hefur aldrei verið framið hryðjuverk, en við höfum miklar varnir gegn þeim. Öflugustu glæpasamtök heims sjá um framleiðslu og dreifingu eiturlyfja. Þau eru eiturlyfjastóriðnaðurinn. Viðskiptaplanið er einfalt, en eitursnjallt. Markhópurinn er 16-18 ára unglingar í vanda. Ef viðskiptavinirnir nást á þessum mótunarárum næst þrælbundinn hópur framtíðarviðskiptavina. Markaðsaðferðin er maður á mann. Skilaboðin eru í fyrsta lagi að nafngreindir eru þjóðþekktir menn. "Sérðu NN? Ég sel honum. Það er bara bull að eiturlyf skaði alla. Það er persónubundið. Við höfum líka vald. Undir okkar vernd ertu öruggur." Næsta stig er bein símasala. Þú losnar aldrei undan henni. "Vantar þig ekki...? Ég var að fá nóg af því. Ertu blankur? Við reddum því." Hluti skemmtanaiðnaðarins styður svo við."

Mér fannst athyglisvert að lesa þennan kafla í minningargreininni sérstaklega þar sem ég er einmitt nýbúinn að lesa ítarlegt viðtal við Davíð Garðarsson í DV, en hann var lengi vel var á flótta undan réttvísinni til að koma sér undan því að afplána dóm hér á landi.  Í því viðtali segir Davíð frá því að hann hafi ekki staðið í innflutning eða sölu fíkniefna hér á landi.  Hann kveðst hafa haft milligöngu - og grætt vel á því - um að þeir sem eiga peninga komi þeim í góða ávöxtun í fíkniefnaheiminum!  Hann kvaðst enda þekkja menn í báðum þessum heimum (væntanlega þá fíkniefnaheiminum annarsvegar og fjármálaheiminum hinsvegar).  Þetta fannst mér afar fróðleg lesning, sérstaklega í ljósi þess að ýmsir þjóðþekktir einstaklingar, sem starfað hafa í fíkniefnadeild lögreglunnar hafa einmitt bent á þessa staðreynd, í hinum ýmsu blaða- og tímaritaviðtölum í gegnum tíðina.  Það virðist hinsvegar fara afar lítið fyrir, allavega í fréttum fjölmiðla, að einhver / einhverjir hafi fengið á sig dóma fyrir fjármögnun fíkniefnakaupa, nema náttúrulega það hafi alveg farið fram hjá mér, sem kannski er ekki alveg útilokað.  Hitt er allavega ljóst, af yfirlestri erlendra fréttamiðla, að sú lýsing, sem Davíð Garðarsson kemur með af milligöngu sinni á við rök að styðjast, allavega úti í hinum stóra heimi og engin rök sem ég hef séð sína fram að þessu sé öðruvísi farið hér á landi.

Faðir stúlkunnar bendir á að lögregla þurfi auknar heimildir og sterkari til að vinna sína vinnu í þessum málum.  Þá hefur hann einnig bent á þá einföldu staðreynd að þeir sem ekkert hafa að fela þurfa ekki að óttast afskipti lögreglu.  Slíkt hafa yfirmenn fíkniefnadeildar lögreglunnar einnig gert, ef minni mitt brestur ekki, sömuleiðis yfirmenn tollgæslu landsins.  Þá hefur saksóknari efnahagsbrota hjá ríkislögreglustjóranum einnig bent á að hans deild þurfi eflingar við, sem og aukinna heimilda til vinnu í þeim málum sem þar er fjallað um.

Dómsmálaráðherra hefur marglýst sig reiðubúinn til að stórefla löggæslu í landinu, oft á tíðum gegn niðurdrepandi áróðri afturhalds- og niðurrifsafla.

Framsóknarflokkurinn - blessuð sé minning hans - lofað milljarði í baráttu gegn fíkniefnum.

Yfirvöld þessa lands lýstu því yfir að Ísland ætti að verða orðið fíkniefnalaust árið 2002 en nú virðist manni sem ástandið í þessum málaflokki hafi aldrei verið verra, af lestri fjölmiðla að dæma.

Ísland, lítil eyja í miðju Norður Atlantshafi er í lykilaðstöðu, með eflingu þeirra úrræða sem nú þegar eru fyrir hendi í landinu, til að stórlega sporna við, og jafnvel stöðva alfarið, innflutning þess eiturs sem ósvífnir sölumenn dauðans halda að börnum okkar.

Hér þarf kjark og þor og stórauknar heimildir - bæði fjár- og lagaheimildir til handa toll- og löggæslu - en ég hef trú á því að með samstilltu átaki allra landsmanna og þeirri öflugu ríkisstjórn sem nú er við völd megi takast að ná því markmiði að Ísland verði fíkniefnalaust.

Nú er í raun ekkert annað að gera en að borgarar þessa lands krefjist þess (sem þeir eiga að sjálfsögðu ekki að þurfa að gera) að yfirvöld láti hendur standa fram úr ermum og efni þau loforð, sem gefin hafa verið, margoft, í þessum efnum og geri Ísland, í eitt skipti fyrir öll fíkniefnalaust!

Datt einhverjum....

Það í hug að hann yrði atvinnulaus eða ætlaði að setjast í helgan stein.  Það er gott að vita að það er ekki bara á Íslandi sem starfræktar eru atvinnumiðlanir (með hálaunastörfum) fyrir uppgjafastjórnmálamenn.....

Blair tekur strax til starfa sem sáttasemjari

Hvernig...

Gengur það að bankar séu að kaupa eignarhluti í fyrirtækjum í samvinnu við önnur fyrirtæki?  Væri ekki eðlilegra að bankarnir lánuðu bara fyrirtækjunum þá peninga, sem upp á vantar þ.a. þau geti keypt hvert annað? 

Ég held nefnilega að það geti skapast hagsmunaárekstrar þegar banki á hlut í fyrirtæki í framleiðslu, sem er í samkeppni við annað fyrirtæki í framleiðslu, sem bankinn á ekki í, en er í viðskiptum við bankann.  Njóta þau fyrirtæki sömu kjara á öllu og að öllu leyti?  Hvað gerist þegar fyrirtækið, sem bankinn á ekki í, lendir í einhverjum tímabundnum fjárhagsörðugleikum?  Fengi það fyrirtæki sömu fyrirgreiðslu og það sem bankinn á í?  Er ekki bankinn þá kominn í lykilaðstöðu til að slá eign sinni á fyrirtækið og sameina það fyrirtækinu, sem hann á fyrir?? 

Hvað með það þegar t.d. tryggingafélög eiga hluti í samkeppnisfyrirtækjum?  Njóta samkeppnisaðilarnir sömu tryggingakjara og þau fyrirtæki sem tryggingafélagið á í?  Kannski, og reyndar vonandi, en mér segir svo hugur að það sé frekar á hinn veginn!!

Hvað segir fjármálaeftirlitið um þessi viðskipti?  Er þetta kannski bara allt í lagi og ég vitleysingur?

Bara smá vangaveltur...

Bakkavör og Glitnir kaupa Creative Foods að fullu

Óvinsæll, óvinsælli...

Óvinsælastur ALLRA, sem kemur svo sem ekki á óvart m.v. aðgerðir mannsins og stjórnar hans í gegnum tíðina.  Nú svo má heldur ekki gleyma því að hann var í raun ekki kosinn forseti í upphafi heldur komst í stólinn á einhverjum tæknilegum atriðum.

Hann er hinsvegar ekki óvinsæll meðal vina sinna eins og t.d. varaforsetans, sem skaut vin sinn á einhverjum fuglaveiðum.  Sá hefur nú aldeilis náð að maka krókinn á viðskiptum Halliburton (hann var stjórnarformaður Halliburton frá 1995 - 2000 og á stóran hlut í fyrirtækinu) nú síðast í Írak.  Þar áður t.d. í sunnanverðri Kosovo - og víðar á Balkanskaganum - þar sem Brown and Root (Kellogg Brown and Root - KBR) byggði STÆRSTU herstöð BNA utan BNA.  Stærri en stærstu herstöð BNA (utan BNA) sem áður var í Þýskalandi...  KBR er að mestu í eigu Halliburton.

Skoðið endilega vef Halliburton á www.halliburton.com

Skoðið líka:

www.corpwatch.org/article.php?list=type&type=15

www.en.wikipedia.org/wiki/Halliburton

www.en.wikipedia.org/wiki/Brown_%26_Root

Bush óvinsælasti forseti Bandaríkjanna í 35 ár

Beðið fyrir mér...

Það var í mars 2004 að maður nokkur bað fyrir sálu minni og kollega míns.  Hann sendi mér svo í kjölfarið áritaða bók, sem hann hafði skrifað, að hluta til um misgjörðir sínar en þó ekki allar.  Hann viðurkenndi þó fyrir okkur að hann hafi borið ábyrgð á þeim verknaði, sem hann var - og er - grunaður um, þ.e. morð á forseta lands síns.  Jafnframt sagði hann að hann hafi, eftir að hann fann nýtt líf sitt í Jesú Kristi, að hann hafi friðmælst við alla nema einn í fjölskyldu þess manns, hvers hann bar ábyrgð á morði á og að fjölskyldan hafi fyrirgefið honum syndir hans.

Mér fannst hálfundarlegt að sitja, í mestu makindum, og spjalla við þennan mann um ástandið sem þá varði í heimalandi hans.  Hlusta á lýsingar hans af þeim atburðum, sem urðu til þess að land hans nánast liðaðist í sundur og varð borgarastyrjöld að bráð, sem geisaði í landinu í áraraðir.  Mér fannst þetta, allt saman, hálf súrrealískt m.a. vegna þess að ég hafði heyrt sögu af viðskiptum manns nokkurs, sem ég þekki allvel, við þennan endurborna morðingja.  Sagan var á þá leið að þessi vinur minn, í miðri borgarastyrjöld í landinu, varð á vegi morðingjans.  Hann (morðinginn) stoppaði vin minn og innti hann eftir því hvað hann væri að gera þarna úti á götu, hvort hann vissi ekki af því að það geisaði stríð í landinu og menn gætu átt það á hættu að vera skotnir, eins og ótíndir flækingshundar, ef þeir væru að þvælast svona úti.  Vinur minn, sem eitt sinn var háttsettur í landgönguliði hers BNA (US Marines) vissi að morðinginn, sem þá bar krómaða skammbyssu með perlumóður skepti (já hljómar eins og lýsing úr einhverjum vestra), hafði miklar mætur á og bar ótakmarkaða virðingu fyrir þeirri herdeild svo hann fór að tala við morðingjann um landgönguliðið.  Við þetta róaðist vinur minn talsvert, sagði hann mér, þó enn óttaðist hann um líf sitt og limi enda, þegar þarna var komið, umkringdur skæruliðum, sem allir voru þungvopnaðir draumavopni skæruliðans, hinum rússnesk ættaða Kalashnikov (AK-47).  Er þessi vinur minn og morðinginn höfðu spjallað í dágóða stund, kvaðst vinur minn hafa séð hvar maður einn kom gangandi niður götuna, haldandi á sjónvarpstæki.  Morðinginn spurði manngreyið, sem greinilega var í skæruliðahópi morðingjans, hvar í ósköpunum hann hafi fengið þetta sjónvarpstæki.  Skæruliðinn kvaðst hafa stolið tækinu í raftækjaverslun ofar í götunni.  Við þessa fregn mundaði morðinginn krómskammbyssuna sína og hleypti af henni í höfuð skæruliðans svo hann féll örendur í götuna.  Jafnframt lét hann þau orð falla að enginn af hans mönnum kæmist upp með þjófnað eða aðra glæpi!!  Þarna skyldi leiðir með þessum vini mínum og morðingjanum. 

Mörgum árum síðar, í mars 2004, sat ég svo á spjalli við morðingjann, Prince Yomie Johnson, fyrrverandi hershöfðingja í her Líberíu og núverandi öldungardeildarþingmann, þar sem ofangreindir atburðir áttu sér stað.  Maðurinn, sem hann er grunaður um að hafa myrt var fyrrverandi forseti Líberíu, Master Sergeant Samuel Kanyon Doe (06.05.51 - 09.09.90), sem aftur hafði komist til valda 12 apríl 1980 með því að myrða þáverandi forseta landsins William R. Tolbert Jr.  

Hann bað fyrir mér, blessaður maðurinn, enda endurborinn til nýs lífs í Jesú Kristi.  Þessi bænastund líður mér aldrei úr minni.

Undirtyllur...

Ég sá litla frétt, á bls. 4, í Fréttablaðinu nú í morgun, þess efnis að einhver undirtylla í utanríkisráðuneyti BNA væri hér á landi í einhverjum viðræðum við íslenska ráðamenn.  Undirtylla þessi er Nicolas Burns aðstoðarutanríkisráðherra BNA.  Þetta væri svo sem ekki í frásögur færandi nema fyrir þær fréttir, sem birtust í kringum brotthvarf herafla BNA héðan, sem ég ætla ekki að fara nánar út í hér að öðru leyti en...

...af því bárust fregnir að þáverandi forsætisráðherra Íslands, Davíð Oddsson, hafi átt í viðræðum við forseta BNA, George Bush, um frestun brotthvarfs herafla BNA héðan.   Síðan, í þessari pínulitlu frétt á bls. 4 í Fréttablaðinu í dag, er sagt frá því að Nicolas Burns hafi hringt í Geir H. Haarde forsætisráðherra og sagt honum af því að heraflinn væri að fara og hvenær hann yrði farinn.

Kemur mér svo sem ekki við en ég er þeirrar skoðunar að forsætisráðherra, eða aðrir ráðherrar lýðveldisins Íslands eigi ekki að vera að eyða tíma sínum í að tala við undirtyllur í ráðuneytum annarra ríkja heldur eingöngu beint við toppana sjálfa.  Lestur þessarar litlu fréttar minnti mig svolítið á skot úr Spaugstofunni þar sem Valgerður Sverrisdóttur, þáverandi utanríkisráðherra (leikin að mig minnir af Sigurði Sigurjónssyni) var sýnd, málhölt, veltandi um í einhverri skrifstofubyggingu í Washington, bíðandi eftir að komast á fund Condoleezza Rice utanríkisráðherra BNA.  Við eigum ekki, sem fullvalda þjóð, að láta bjóða okkur svona framkomu.